دعای عرفه امام حسین(ع) از مهمترین دعاهای شیعه است که در روز عرفه و در صحرای عرفات خوانده میشود. دعا در بردارنده عالیترین آموزههای عرفانی و عقیدتی است که گفتهاند امام حسین(ع) همراه با گروهی از خاندان و یارانش در بیرون خیمهها آن را خوانده است. بشر و بشیر فرزندان غالب اسدی نقل کردهاند که: در آخرین ساعات روز عرفه در سرزمین عرفات در خدمت امام حسین(ع) بودیم که آن حضرت با جمعی از خاندان و فرزندان و شیعیان از چادر بیرون آمدند و با نهایت خضوع و خشوع در طرف چپ کوه ایستادند و روی مبارک را به طرف کعبه گردانیده دستها را تا مقابل رو برداشتند و این دعا را خواندند.
بار خدایا، درود بفرست بر محمد و خاندان او و جامه عافیت خویش بر تن من بپوش و مرا در عافیت خود فرو پوشان و در حصار عافیت خود جای ده و به عافیت خود گرامی دار و به عافیت خود بینیاز فرمای و عافیت خود به من بخش و عافیت خود به من ارزانی دار و عافیت خود برای من بگستران و عافیت خود در خور من گردان و میان من و عافیت خود در دنیا و آخرت جدایی میفکن…
ای خداوند، پدر و مادر مرا نیز به کرامت خود و رحمت خود مخصوص گردان، ای مهربانترین مهربانان. بار خدایا، درود بفرست بر محمد و خاندانش و وظیفهام را نسبت به پدر و مادرم به من الهام کن و همه دانش خدمتگزاری به آن دو را به من بیاموز و مرا به گزاردن آنچه به من الهام کردهای برگمار و توفیق ده تا آنچه را که از علم به من ارزانی داشتهای به کار بندم، تا چیزی از آنچه مرا آموختهای فرو نگذارم و پیکرم از آنجا آنچه مرا الهام کردهای مانده نگردد…
ای خداوند، بر من احسان کن و فرزندانم را برایم باقی گذار و شایستگیشان بخش و مرا از ایشان بهرهمند گردان. ای خداوند، برای من، عمرشان دراز نمای و بر زندگانیشان بیفزای. خردسالشان را پرورش ده. ناتوانشان توانا گردان. تنشان و دینشان و اخلاقشان به سلامت دار. در جانشان و جسمشان و در هر کار از کارهایشان که روی در من دارد، عافیت بخش و وظیفه روزی ایشان، برای من و بر دست من پیوسته گردان…
بار خدایا، مرا در اصلاح خویش به کاری فرمان دادهای که خود به گزاردن آن تواناتر از من هستی و قدرت تو بر آن و بر من از قدرت من بیش است. پس مرا به کاری بر انگیز که تو را از من خشنود میگرداند و خشنودی خود از من بخواه، بدان هنگام که از عافیت برخوردار باشم…